Een Siamese worteltweeling, een geblesseerde tomaat en een komkommer die wat kromkrommer staat dan zijn vriendjes. Wat hen bindt, is niet de aardappel in de soep, wel het doorgedreven schoonheidsideaal binnen de voedingsindustrie. We willen een tomaat die blinkt als een spiegel, maar vergeten dat diezelfde tomaat ons een spiegel voorhoudt. Alleen durft nog niet iedereen hierin te kijken.
De consumenten willen het neusje van de zalm. Maar wat er van die zalm overschiet, daarin is bijna niemand geïnteresseerd. Deze mentaliteit zit doorweven in alle niveaus van onze voedselketen. Bij de afzetmarkt resulteert dit in de Europese handelsnormen. Dat zijn criteria waaraan groenten en fruit moeten voldoen om in de rekken te belanden. Zo zou een komkommer maar een kromming van één centimeter mogen hebben. Alsof een scheve komkommer minder lekker zou zijn. De komkommer zal voor dit Susan-Boyle-effect zijn slaap niet laten. Misschien moeten wij dat wel.
De redenen hiervoor zijn de volgende. De afvalverwerking kost de economie handenvol geld (transport, onderhoud van de installaties …) Maar ook ons klimaat is hier niet mee opgezet. De energie die in het produceren, transporteren en verpakken van de producten wordt gestoken, is vaak niet meer dan overbodige moeite. Verder hebben we nog het kindjes-in-Afrika-argument. Dit houdt natuurlijk geen steek. Het is niet wanneer ik mijn groenten niet opeet, ik deze dan met het vliegtuig kan opsturen naar zij die het nodig hebben. Al zet het ons wel aan het denken.
Voedselverspilling is een structureel probleem, een bol wol die je niet gemakkelijk ontrafeld krijgt. Gelukkig zijner enkele creatievelingen die hier hun missie van hebben gemaakt. Zo brengt de immer populaire supermarkt Albert Heijn, de ‘Buitenbeentjes’ op de markt. Dat zijn groenten die niet volgens het normale proces verkocht mogen worden (denk Europese handelsnormen). De naam van deze excentrieke groentepakketten roept een serieuze portie medelijden op, maar ook het uitzicht doet je kopen. Het is net zoals in de wolken op zoek gaan naar betekenisvolle figuren. Het maakt het kind in ons wakker, en geeft ons geweten een schouderklopje. Snuggere marketing,maar het kan nog zotter.
De Too-Good-To-Go-app spant de kroon op de schaal van inventiviteit. Met gebruikers in maar liefst negen landen, heeft Too Good To Go een enorm bereik. Restaurants kunnen zich op deze app aanmelden en zo hun overschotten aanbieden. Geïnteresseerden nemen vervolgens contact op met het restaurant en mogen dan hun verse maaltijd ophalen. Een maaltijd die anders voer voor de vuilbak was geweest. Bovendien gaan deze maaltijden weg aan spotgoedkope prijzen, daar is de student die anders aanschuift bij Burger King niet rouwig om.
Twee derde van het geproduceerde voedsel belandt op ons bord, een derde op het stort. De weg naar beter is inmiddels vrijgemaakt, maar nog niet iedereen lijkt bereid deze afrit te nemen. Laten we daarom allemaal dezelfde bestemming ingeven, zodat we samen naar dat eindpunt kunnen toewerken. Oh, en neem uw sneeuwkettingen mee. Het belooft namelijk een weg te worden met hier en daar wat uitglijders. Maar onthoud: na de Antwerpse ring, komt de Duitse Autobahn.
Fee Van Eynde
6HW