… meer bepaald richting Luik! Daar ging de jaarlijkse studiereis van de tweedejaars van Oosterwijk naartoe.
Om 9u30 werd er een eerste keer halt gehouden aan de steenkoolmijnen van Blegny. Ooit waren hier meer dan 700 mijnwerkers, vooral Italianen, aan de slag. In 1980 werden hier de laatste kolen bovengehaald en sindsdien is de mijn een heuse trekpleister voor toeristen en nieuwsgierigen.
Na een kort introductiefilmpje kregen we een veel te grote stofjas aangemeten en werd er een gekleurde helm op ons hoofd geplant. Een kwestie van de veiligheid te respecteren en ons te beschermen tegen de koude.
We leken net playmobielmannekes.
Nadien bracht een open liftkooi ons naar beneden, tot 60 meter diep onder de grond. Tijdens de les Nederlands dit schooljaar, hadden we het woord “claustrofobie” al leren schrijven. Nu, in die enge, veel te kleine lift, leerden we er meteen ook de betekenis van kennen.
Onze gids, Lode wist ons haarfijn uit te leggen hoe de kompels beneden leefden en werkten. Onze mondjes vielen open… respect. Het hard labeur diep onder de grond, hun angsten en hun zorgen werden er gedeeld als één grote familie.
Het gerommel, dat we op de terugweg naar boven hoorden, was niet van het onweer dat boven Blegny hing maar van onze hongerige magen. In de plaatselijke refter konden we onze bokes opeten. Nadien kregen we nog even de tijd om ma of pa blij te maken met een souvenir.
Na de middag ging onze uitstap verder richting Luik. In “de vurige stede” stond er een zoektocht op het programma. In kleine groepjes werden we in de binnenstad gedropt. Met een kaart in de hand en een handvol gegevens was het de bedoeling om op een afgesproken tijdstip een bepaalde plaats te bereiken.
“Une mission très difficile”
Op het traject konden we meteen onze Franse vocabulaire uittesten: de weg vragen aan een voorbijganger lukte nog net. Iets meer te weten komen over “un bâtiment” was andere koek. Best een moeilijke vak… dat Frans. De opdrachten die onderweg moesten uitgevoerd worden, maakten vals spelen quasi onmogelijk. Wat hebben wij op SILA toch slimme leerkrachten…
Hoogtepunt die dag, was zeker de Montagne de Bueren. Een omhoog gebouwde straat met meer dan 370 trappen naar boven. Wie hier graag postbode wil worden, kan morgen al beginnen… solliciteren hoeft niet. Boven gekomen konden we even uitblazen en genieten van het mooie uitzicht over Luik en de Maasvallei. Tijd om een stuk fruit te eten en onze dorst te lessen.
Op de Place Saint-Lambert lag de eindbestemming van onze zoektocht. Iedereen kwam tijdig binnen. De resterende tijd mochten we gebruiken om de binnenstad te verkennen. De jongens zochten en vonden de McDonalds, de meisjes zouden Luik niet verlaten zonder een zakje van Bershka of H&M in hun handen. Terug de bus op werd er nog een ommetje gemaakt langs het prachtige treinstation van Guillemins. Whaawwwwww!
De smart -en iPhones werden weer bovengehaald en aan de stilte in de bus kon je merken dat het een vermoeiende maar plezante studiereis was geweest. Een pluim voor mevrouw Brenda Van den Broeck en haar team die deze studiereis tot in de puntjes hadden voorbereid!